Jaka Berger – kompozitor, producent, perkusionista, medijalni umetnik – i njegov industrijski glitch hop.

Kreativnu biografiju Jaka Bergera čini klupko projekata i saradnji, a na ljubiteljima muzike je da to klupko i odmrse. Berger producent (DUF) ukršta veštu asimetriju sa ironijom dancefloor-a; Berger bubnjar balansira između free jazz-a (Virtaranta Okuda Berger trio) i jezive psihodelije (Darla Smoking); Berger vizuelni umetnik stvara samoodržive zvučne mehanizme i služi se slučajnim zvucima okoline; Berger kompozitor – snima omaže Mortonu Feldmanu i piše muziku za ekscentrične pozorišne komade.

Ponekad su granice između uloga zamrljane. Na primer, Jaka zna da ukombinuje modularni sintisajzer u set perkusija i rastavi ga pomoću raznih elemenata, pretvarajući koncerte u „žive” skulpture od zvuka. Neobične slike u spotovima DUF-a i Darle Smoking omogućuju potpuno prepuštanje muzici čak i onima koji nisu upućeni u avangardnu elektroniku.

Na Fields RS, Jaka će predstaviti svoj elektronski projekat DUF, koji je najbliži pop kulturi. Njegove trake spajaju lepljivi industrijalni hip-hop i dub sa uzavrelim sintetizovanim basom i gličom. Za razliku od njegovih ostalih projekata, DUF se ne bavi konceptualizacijom i interpretacijom, već rasvetljava akronim koji se grana u dva neobična izraza: Dead Underground Future i Designated Ugly Friend. Preporučujemo da njihova značenja potražite na podijumu pošto oba izraza odišu apsurdom.

Sredinom 2000-ih, Džejms Holden se afirmisao kao pionir i inovator elektronske muzike. Uspostavio je nesvakidašnju vezu između minimal tehna - koji je u to vreme vladao plesnim podijumima, i kompleksijneg zvuka IDM muzike - žanra koji je polako krenuo da poprima obrise taštine. Ovaj inovativni spoj izražen je jednako kroz njegovu muziku, kao i kroz rad izdavačke kuće Border Community, koja je omogućila uspon umetnika kao što su Luke Abbott, Nathan Fake, i drugi.

Držeći se formalne strukture tehna, Holden je u svojoj muzici održao izrazitu eskpresivnost: dominantni zvuk sintisajzera, rasplamsale melodije, numere koje se eksponencijalno razvijaju dok ne dostignu vrhunac. Nakon albuma The Inheritors postalo je jasno da Holdenova muzika više ne odgovara standardnim paradigmama. Kompozicije izvedene tokom nastupa sa ansamblom The Animal Spirits prožete su spiritualnom energijom i oživljene u potpuno novom maniru.

Na festivalu Fields RS, Holden će izvesti svoj najnoviji album pod nazivom Imagine This Is a High Dimensional Space of All Possibilities, koji prati ideju o iskrenom i davno izgubljenom rejvu, sa primesama Terija Rajlija (Terry Riley), new age muzike, i drugih i te kako prikladnih entiteta koji doprinose ovom obnavljanju raja.

II/III je slovenački muzički duo, osnovan 2016. godine, koji čine harfistkinja i kompozitorka Urška Preis i audiovizuelni umetnik Tine Vrabič. Zajedno, ova dva umetnika kombinuju zavodljiv, dubok i atmosferičan zvuk koji čini spoj prefinjene elektronike, prostranog kinematografskog ambijenta, futurističkog neoklasičnog zvuka i zaraznog IDM-a.

Misteriozno ime projekta tumače kao Dva od Tri (Two Out of Three) - i zaista, ponekad se čini kao da postoji treći, nevidljivi član ovog sastava. Može biti da se taj efekat stvara zbog zamućene atmosfere prisutne u njihovoj muzici. Najbolji opis monohromatskih raspoloženja i konceptualnih komponenti njihove muzike daje naziv njihovog prvog albuma It could be paradise. Tužni, nežni i lebdeći zvuci Urškine harfe utopljeni u Tinove elektronske ritmove – možda bismo ovakvu muziku čuli u Raju kada bismo na trenutak mogli da mu se približimo i velikom brzinom proletimo iznad njegovih veličanstvenih i nepristupačnih oblaka.

Oba člana benda stvaraju jednako impresivnu muziku i kao solisti. Tine Vrabič, poznat i kao Nitz, istražuje karakteristike elektro-akustike, njeno brujanje, pucketanje i nepredvidivost sinteze zvuka. U svom solo projektu rouge-ah, Urška je u potrazi za harmonijom u apstraktnim i ambijentalnim terenskim snimcima, najčešće kombinovanim sa natprirodnim zvucima harfe.

Eksperimentalni meta-pop kome je primarna odlika neprepoznatljivi vokal kome je nemoguće odrediti starost i pol.

Thea Soti je interdisciplinarna umetnica iz Srbije čije se polje delovanja može prepoznati u preseku eksperimentalnih vokala, slobodne elektronike, zvučnih instalacija, poetskih recitacija i video art-a. Glavni instrument u njenim nastupima jeste njen glas, koji podilazi višestrukim transformacija u cilju kreiranja potpuno novog zvučnog medijuma.


Školovana kao klasična pijanistkinja, Thea se rano u svojoj muzičkog karijeri okrenula džezu. Ubrzo nakon toga počinje da se kreće unutar eksperimentalne muzičke scene Budimpešte i Berlina. Kao rezultat, Thea postaje članica nekoliko džez grupa i pritom koristi svoj glas umesto uobičajenih duvačkih instrumenata i pretvara ga u punopravni višenamenski instrument koji pomaže u naglašavanju bitnih tačaka usled turbulentnih improvizacija.


Svoj album ØVER+, objavljen prošle godine u okviru francuske izdavačke kuće Planisphèr, Thea opisuje kao iskustvo klizanja kroz paralelne univerzume koristeći samo glas, kome je, zbog intuitivnih amplifikacija, nemoguće odrediti starost i pol. Slušaoci čuju samo brzo pulsirajuću i trepereću zvučnu skulpturu u okviru meta-pop izložbe, koju mogu analizirati i interpretirati na različite načine.


Njeni nastupi uživo predstavljaju bljesak zvučne energije, potragu za novim muzičkim značenjima i beskrajni ciklus ponovnog rađanja.

Visokofrekventne pop melodije prožete nostalgijom 90-ih, ojačane britanskim basom i hardkorom.

Ushko je umetničko ime pevačice i producentkinje Daše Korotkove. Za neke, njene pesme odišu guilty pleasure nostalgijom koja je podstaknuta pop muzikom 90-ih, kao što su „Virus“ i „Kraski“ (u svom intervjuu za Fields, Uško priznaje da i sama uživa u takvoj muzici, puštajući je s vremena na vreme „čisto iz zezanja“). Druge slušaoce privlači sirova energija ritma 4/4, dok se ostalima pak dopadaju njeni pomalo histerični i ironični tekstovi o opijatima, patnji, i oružju koje krije u kaseti automobila.

Njena najveća prednost je to što odbija da se ograniči na specifičan žanr. Jednako dobro se snalazi sa iščašenim i sirovim lo-fi pop zvukom, kao i sa konvencionalnijim trensom koji izvodi u duetu sa Moom Pilarom (Moa Pillar), producentom njenog poslednjeg albuma WET_HITS.

„Kada te emocije ispune do vrha i osećanja isplivaju na površinu; kada je čaša toliko puna da preliva. Ovo je stanje uzbuđenja, histerije, kao epizoda cistitisa na hladnoj kiši“ – rekla je Daša o svom novom albumu, koji se bavi autobiografskim narativima o školskom nasilju i veliča decu indigo generacije.

Zvučni okvir albuma upotpunjuje teskobu koja se prenosi kroz tekstove: za razliku od nostalgije koja se oseća na albumu Silver Hits, kada slušate Uškin novi LP imaćete utisak da gorite, dok vas pritom prožimaju laseri autotjuna i zaslepljujuće bas linije.

Destrukcija i melodija, dekonstrukcija i nepravilni ritmovi – Warrego Velles stvara radikalnu tapiseriju zvuka satkanog od mnoštva žanrova. Društveni otpor i zvuk podzemlja su u korenu njihovog izraza.

Njihov polarizovani zvuk predstavlja kombinaciju prljavog basa, apstraktnih glasovnih semplova, pulsirajućeg tehna i sintetičkih apstrakcija. Njihov društveni angažman je usmeren ka stvaranju sigurnih prostora i borbe protiv mizoginije, cis i heteronormativnosti.

Nina Hudej i Nina Kodrič su neke od najistaknutijih ličnosti slovenačke i balkanske eksperimentalne klupske scene. Uređuju program Grounded festivala i prostora Pritličje, a pored toga učestvuju i u organizaciji događaja elektronske muzike u klubu Monokel sa svojom queer grupom Ustanova.

Saundtrek za vaš odmor i razlog da se oživi new age muzika.

Negde između spokojnih plaža obraslih palmama i same ivice naše galaksije krije se prečica: muzika X.Y.R.-a. Ova izrazito romantizovana izjava postoji samo kako bi se ocrtala kontura opsega X.Y.R.-ove muzičke palete, koja u sebi sadrži orijentalni new age, zvuk tropskih Baleara, i azurni ambijent.

Ovaj akronim znači „Hram usamljene refleksije”. Tim rečima Manilov, lik iz romana „Mrtve duše” Nikolaja Gogolja, opisuje mali gazebo na svom imanju. Ovu poetičnu metaforu je kao pseudonim iskoristio Vladimir Karpov, asketa i pustinjak koji je rešio da se preseli iz betonske džungle Sankt Petersburga u malu ruralnu kuću. Tamo je X.Y.R. proizveo taktilan i složen muzički pejzaž koji nudi prostor za kontemplaciju, hiptoniše slušaoce, ili ih čak uljuljkava u san.

Izdanja X.Y.R.-a su se pojavila pod etiketom kalifornijske muzičke kuće Not Not Fun, njujorške Quiet Time Tapes i Constellation Tatsu iz Oaklanda. Njegov album prvenac, Robinson Crusoe, prvenstveno osmišljen kao saundtrek za sopstveni odmor, će uskoro dobiti novo izdanje u okviru izdavačke kuće Mixed Up iz Italije.

Otac no wave žanra i prvi muzičar koji je kombinovao minimalizam sa pank rokom nastupiće u Beogradu kao deo lokalnog gitarskog trija.

Risa Čatama, proslavljenog američkog kompozitora i pionora neukrotivog i divljeg zvuka gitare 70-ih godina koji je kasnije poneo naziv no wave, nije potrebno posebno predstavljati. Izučavajući složene kompozicije u klasi legendarnog minimaliste La Monte Janga (La Monte Young), Čatam je osmislio novi način za kombinovanje moderne akademske muzike sa oštrim zvukom gitare.

Za mnoge istaknute ličnosti, kao što su Glenn Branca, Morton Subotnick, Arthur Russell, David Toop, Charlemagne Palestine, Thurston Moore, Peter Gordon – Čatam je više od saradnika, nešto poput srodne duše. On je njihov glavni izvor inspiracije i vodič u svet avangardne gitarske muzike. Sa sigurnošću se može reći da Sonic Youth i celokupni njujorški nojz pokret, uključujući i legendarne bendove poput Liquid Liquid, DNA i ESG ne bi postojali da nije bilo Čatama.

Kao kompozitor, Ris Čatam radi sa malim formama - poput kompozicija za solo gitaru, kao i sa velikim - kao što su orkestri koje čine i do 100 gitarista. Najveći orkestar koji je Čatam okupio sastojao se od čak 400 izvođača. Na Fields festivalu, legendarni Čatam nastupiće sa nekim od najboljih gitarista Srbije. Tačan sastav benda ostaje glavna intriga festivala. Ostanite u toku!

Očaravajuća i nepredvidljiva bajka inspirisana gustim slovenačkim šumama, minimalističkim ritualima, i kolekcionarskim instrumentima.

Jednom davno, tri slovenačka muzičara, Iztok Koren, Ana Kravanja, i Samo Kutin otišli su na radionicu pravljenja balafona, staromodnog perkusionog instrumenta koji podseća na afričku verziju marimbe. Nakon što su napravili instrument, muzičari su se sastali i izveli improvizovani nastup. Ispostavilo se da je taj nastup bio polazna tačna novog transcendentalnog folk tria, Širom.

Puna misterije i narodnih elemenata, muzika Širom-a zvuči kao da je upila veličanstveni šarm slovenačke prirode, a zatim iznikla iz plodnog zemljišta bez ljudske intervencije.

Uživo, nastupi Široma podsećaju na alhemijske eksperimente i stvaraju utisak koji se dobija pri posmatranju vodenice: slušaoci su fascinirani lepotom pokreta, koja se retko sreće u svakodnevnom životu.


Uostalom, ovaj efekat može da se pripiše i izobilju inovantivnih načina izražavanja: od lauta i lira do DIY rezonatora i instrumenata za koje verovatno niste ni znali da postoje (gimbir, ribab, mizmar, tempura brač i okarina — potapšite se po ramenu za svaki od instrumenata za koji ste čuli ranije).

Širom je nastao tek sredinom 2010-tih godina, i za kratko vreme je uspeo da pokori, ako ne muzički Olimp, onda bar Julijske Alpe: u ovom trenutku, zaslužuju nezvaničnu titulu najeminentnijeg avangardnog slovenačkog sastava koji je pritom i jedan od glavnih predstavnika nacionalne muzičke scene u inostranstvu. Nije slučajnost što trio objavljuje svoja muzička izdanja za multikulturalnu izdavačku kuću Glitterbeat, koja je služila kao oslonac za projekte kao što su Altın Gün, YĪN YĪN, and Lucidvox.

Prefinjen zvuk sastavljen od različitih stilova elektronike koji otkriva ogroman potencijal modularnih sintisajzera

„Šamar u lice skepticima koji tvrde da svi tehno nastupi sa modularnim sintisajzerima zvuče isto,” navodi se u tekstu koji govori o muzici slovenačkog projekta Shekuza. Strukturne složenosti i jasne muzičke teksture koje leže u osnovi Shekuzine muzike potvrđuju ispravnost ove izjave. Ovo je jedan od retkih slučajeva gde modularni sintisajzer budi jasne slike u umu slušaoca: pesme se nižu jedna za drugom, dok zvuk neprestano prolazi kroz transformacije.

Osoba koja stoji iza ovog projekta je Miha Šajina, umetnik koji stvara elektronsku muziku u svim njenim oblicima i pritom se ne trudi da poštuje žanrovske konvencije. Za Šajinu, 4x4 ritam ne znači nužno tehno; on ponekad formira snažnu osnovu koja omogućava putovanje kroz različite stilove. Ritmički okvir nekih Shekuzinih pesama čini elektro, koji je zatim kontraintuitivno ukrašen blještavim elementima, dok druge pesme ističu sirov industrijski dub koji obiluje električnim impulsima i uzrokuje suptilnije pokrete.

Soundtrack za imaginarni sci-fi film ili izlet do halucinatorne verzije Pariza.


Projekat Viktora Kudrjašova (Victor Kudryashov), Discours Synthetique redefiniše francusku synthwave estetiku 80-ih godina, uvodeći elemente buke, art-panka i tehna u već dobro poznati hladni zvuk tog žanra.

Tokom svojih nastupa, Viktor koristi svoje besprekorno znanje francuskog jezika kako bi pozvao taksi službu i zatražio vožnju kroz halucinatorni Pariz. Na drugom kraju telefonske linije, zbunjeni vozač mrmlja nerazumno, nesvestan da je upravo uključen u live nastup - nastup koji podseća na zabavni park sačinjen od lo-fi tehna, uzbudljivog synthwave-a i oholog EBM-a.

Veoma uskoro ćemo saznati da li će Viktorov sledeći nastup biti eksperimentalno putovanje u Francusku ili do sazvežđa Kasiopeje, kako sugeriše kosmički zvuk njegovih sintisajzera. U svakom slučaju, čak i ako se odluči da rizikuje, Viktor će se postarati će putovanje protekne u najboljem redu.

Neočekivani spoj tehna i apsurdnih tekstova u duhu avangardnog futurističkog pokreta „Oberiu”.

Rođena u Nakhodki, gradu na dalekom istoku Rusije, Mirabella Kiryanova je dobro poznato ime među moskovskim klaberima i ljubiteljima Ruske elektronske muzike.

Shadowax u svom jednako šaljivom i sumornom maniru koristi minimalistički, svedeni zvuk i pritom ga upotpunjuje apsurdnim tekstovima koji bi mogli da se nađu u poeziji Aleksandra Vedenskog ili Danila Harmsa.

Upravo je taj neočekivani spoj tehna i apsurdnih tekstova u duhu pokreta „Oberiu” pokorio publiku i kiričare 2019-te godine, kada je njen LP Nikolai Repail izdat za Trip muzičku kuću Nine Kravic. Ovo je žanrovski šarena muzika sa elementima aritmičnog tehna, hardkora, i aluzijama na pop i hip-hop, koja se ne plaši da povremeno zvuči jednostavno i neozbiljno. Naprotiv, u ovoj razigranosti postoji skrivena snaga, jer ne postoji ništa privlačnije od smisla za humor i zdrave doze samoironije.

Ove pesme takođe predstavljaju omaž ruskom hip hopu i britanskom zvuku devedesetih. Iako njena muzika odgovara svakoj prilici, preporučujemo vam da ne propustite nastup koji je pripremila za Fields RS.

Mistične pesme sa primesama folklora za introvertne podijume
Ako bismo pokušali da zamislimo Violetu Šabaš na osnovu njenih tekstova, videli bismo šumsku vešticu koja provodi dane duboko u šumi breza motreći na vidre u reci. Tek ponekad bi i sama poprimila njihovo obličje i oslobodila svoje kandže i oštre zube. Violeta, bedroom producer s trenutnom adresom u Sankt Peterburgu, predstavlja svoju muzičku mitologiju dance pesmama u kojima se prigušeni gruv lo-fi elektronike prepliće sa razigranim tekstovima u kojima su prisutni elementi folklora.

Muzičkom paletom Soft Blade-a dominiraju različite nijanse sive, mešavina mračnih zvukova britanske elektronike, kao i praiskonski ruski htonski motivi. Ova kulturna simbioza je umnogome potpomognuta Violetinim bogatim muzičkim iskustvom: pevala je u crkvenim horovima, a kasnije je postala tehno DJ.

Violeta je uvek u potrazi za sopstvenim muzičkim identitetom. Dugo je izbegavala uživo nastupe, dok je asketski komponovala muziku kod kuće koristeći jednostavnu MIDI klavijaturu i telefon za snimanje vokala. U jednom trenutku je čak odlučila da okonča muzičku karijeru i da pređe na kancelarijski posao. Srećom po nas, uz podršku fanova, Violeta je snimila album Softic, koji je osvojio srca muzičkih introverta.

Balkanska pank etnografija koja se prostire kilometrima magnetne trake

Nakon što je učestvovao na brojnim industrijskim i nojz projektima, Vladimir Lenhart, aktivni član lokalne DIY muzičke scene još od kraja 90-ih godina, vratio se beskrajnim mogućnostima semplovanja kaseta. Vođen strastvenim duhom undergrounda, tokom narednih deset godina Lenhart je postao vodeća figura podžanra nazvanog turbotonika (termin koji se prvi put pojavio u Vice-u) – žestoke bastard pop dekonstrukcije lokalnog fenomena, poznatog kao turbofolk. Lenhart se zatim upušta u još opširnije istraživanje; na pijacama kupuje gomile audio uređaja upitnog kvaliteta i kreće da koristi više kasetofona istovremeno kako bi spojio industrijski ritam, jugo-style agit pop, bliskoistočne melodije i sve ostalo što bi mu došlo pod ruku. The Wire je okarakterisao Lenhartov nastup kao sirovo iskustvo i uporedio ga sa gledanjem Kusturičinog filma – puštenog unazad, na nestabilnom VHS plejeru prikačenom na trepereći TV ekran.

Na svojim najnovijim izdanjima, Lenhart ostaje dosledan principu kolažiranja zvuka i koristi istu konfiguraciju, sve više se fokusirajući na arhivske snimke Tijane Stanković i balkanskog folklora, zabeležene tokom Lenhartovih ekspedicija. Njegovo poslednje izdanje Duets nastavlja živahno i strastveno putovanje kroz tradicionalne motive. Lenhart se vraća nekim loop-ovima i koristi gostujuće vokale, među kojima je i Svetlana Spajić, muzičkarka, etnografkinja i kustoskinja festivala Fields.

Pank rok trio iz Beograda koji spaja džez improvizaciju sa zvukom gitare

Crno Dete zvuči kao fuzija nojz roka, džeza, panka i folka. Fluidna, psihodelična i potpuno instrumentalna, muzika ovog beogradskog benda laicima može delovati kao slučajno snimljen jam session. Međutim, to baš i nije slučaj. Tačno je da je muzički identitet Crnog Deteta izgrađen na improvizaciji i da je njome inspirisan, ali njihova muzička pozadina uključuje i underground projekte, od kojih su mnogi bili prožeti duhom panka.

Projekat se pojavio 2011. godine i u početku je funkcionisao kao one-man bend. Posle nekog vremena, Crno Dete postaje duo, a zatim trio. Danas bend čine gitarista Damjan Brkić, bubnjar Milan Bukejlović i saksofonista Tomislav Marjanović.

Bend je dosad 4 albuma: Riffs (2012), Dževad (2014), Zlatne Stvari (2016) i Neponovljivo (2017). Njihov peti album, Sv. Prompt, izašao je ovog maja; objave na društvenim mrežama koje su prethodile izdanju generisao je chatbot sličan ChatGPT-u. Kao i svi njihovi dosadašnji albumi, Sv. Prompt je potpuno uvrnut!

Vocal experiments from the main keepers of the Serbian song tradition

Svetlana Spajič's creative biography reflects the evolution of contemporary Serbian folk. An indefatigable explorer of the local culture, Spajič worked for decades to search for hidden gems of Balkan ethnographic music and breathe new life into her findings.

The heart and mind of the local folk scene, Svetlana Spajič launched her music career back in the early 90s under the gentle guidance of highly experienced researchers of folklore. Spajič painstakingly transferred this obscure knowledge into the modern era, expanding her creative reach to other regions of the world. Spajić's artistic journey includes performing at the WOMEX festival, collaborating with Zeiktratzer, a radical academic ensemble from Germany, recording in a duo with Anohni and William Basinski, exploring Balkan sexuality in a project by Marina Abramovič called “Balkan Erotic Epic”, and deep diving into ethno-electronic deviations with Guido Möbius as part of the Gordon project. To a great extent, it was thanks to Svetlana's passion and dedication that Serbian folk music achieved worldwide popularity.

The traditional polyphony of the Svetlana Spajić Group project is based on aural materials painstakingly collected during their numerous expeditions to rural localities. Their performances are characterized by the maximum authenticity and developped a truly timeless quality. The acapella vocal quartet comprised of Spajić herself, her students and colleagues bridges generations and continues the vivid tradition of the unique Serbian culture.

Balkan punky ethnography spreading across miles of cassette tape

An active member of the local DIY music scene from the late 90s onwards, Vladimir Lenhart rediscovered the endless vistas of cassette tape plunderphonics after participating in a series of industrial and noise projects. Tempered by the passionate underground spirit, over the next ten years Lenhart became a leading figure in a subgenre called "turbotronics" (the term coined by Vice), a furious bastard-pop deconstruction of a local stage phenomenon, the so-called “turbofolk”. After that, Lenhart expanded the boundaries of his research even further by buying up heaps of audio products of questinable quality at flea markets and using a bunch of cassette players to operate the music fireworks consisting of industrial rhythms, Jugo-style agitpop, Middle Eastern melodies, and anything else Lenhart can lay his hands on. According to The Wire, seeing Lenhart Tapes perform is a raw experience, like watching a movie by Emir Kusturica played backwards on a haywire VHS recorder connected to a flickering TV screen.

In his most recent releases, Lenhart Tapes stays true to the sound collage approach and uses the same setup while focusing more and more on the archives of Tijana Stancović and Balkan folklore field recordings taped during Lenhart's expeditions. His latest release to date, "Duets", keeps on a cheerful and noisy immersion into the traditional motifs by revisiting the loops and using the guest vocals, including Svetlana Spajić, a musician, ethnographist, and a curator of "Fields".

Ekskluzivni povratak „najslađeg i najtajnovitijeg” pevača milenijuma!

U vreme relativne slobode, na moskovskoj sceni pojavio se pevač sa intrigantnim umetničkim imenom – Zalupin. Njegovi nastupi šokirali su prefinjeni deo boemske publike na različite načine: cinični i eksplicitni tekstovi, potpuna umetnikova anonimnost i upadljivo petlovo pero koje je krasilo Zalupinovu masku. Još jedan detalj koji je doprineo sveopštem šoku jeste činjenica da je Aleksandar u svojim pesmama ismevao sve i svakoga na umetničkoj sceni, na način kao da ih poznaje lično.
Zalupinov promukli glas, koji zvuči kao savršena kombinacija popularnih pevača ruskih šansona, uspeo je da osvoji čak i one neočekivane slušaoce. Provokativni tekstovi njegovih pesama primetno su u disharmoniji sa akustičnom pratnjom; dok Zalupin srčano izvodi svoje numere uz ritmove diska, indi roka, i noir popa. Na neki način, Aleksandar je uvek uspevao da održi ravnotežu između dobrog ukusa i provokacije; njegove pesme izazivale su osmehe umesto besa.
Iako je atmosfera bila pozitivna, i dalje je postojao rizik od nasilne reakcije dela publike. Zalupinovi raniji nastupi zahtevali su prisustvo nekoliko snažnih momaka koji su ga donosili i odnosili sa bine, dok su budnim okom pratili dešavanja tokom nastupa. Zalupin bi za to vreme divljao pred publikom, zajedno sa svojim saučesnikom – basistom sa maskom Fantomasa.
Nažalost, na ovom okrutnom i nepravednom svetu nema mesta za beskrajnu zabavu. Zalupin je vremenom svoje pesme proročki usmerio ka percipiranju grehova modernog doba. Nedavno su na društvenim mrežama objavljene uznemirujuće vesti u kojima je fanovima saopšteno da njihov idol više nije među nama.
Ipak, bićemo svedoci Zalupinovog povratka. Šta će taj povratak predstavljati, još uvek niko ne zna. Ovog juna, nakon tri godine tišine, saznaćemo koliko je Zalupinova duga i kovrdžava kosa oštećena pogrebnom zemljom i koliko će impresivno biti njegovo uskrsnuće.

Enigmatični zvuci za radoznale umove od majstora berlinske elektronske scene

Genijalna elektronska muzika Guida Möbiusa u sebi sadrži najbolje od nemačke andergraund scene poslednjih decenija. U njoj su apsorbovani frenetični apsurdizam Geniale Dilletanten, hipnotički kvaliteti karakteristični za pionire kautroka, pervezna senzibilnost elektropunka, pristupačna kompleksnost kelnske scene, kao i humoristički romantizam CD-ova iz 2000-ih. Sa izdanjima na etiketama poput Karaoke Kalk, Dekorder i Shitkatapult, Möbius je stvorio svoj jedinstveni zvuk koji pretvara suptilne muzičke nijanse u lucidne koncepte. On ukrašava disonance funky vibracijama, gradi melodije od glitch zvukova i stavlja elektroakustične pasaže pod mikroskop kako bi u njima pronašao elemente pop muzike. Kao iskusni PR agent, Guido Möbius marljivo informiše novine i slušaoce o novoj muzici, od Fausta do CTM festivala. Istovremeno je veoma posvećen sopstvenim projektima i gradi bliske i iskrene odnose sa publikom.
Muzika Guida Möbiusa je poput kutije pune raznih materijala koje on iznova sklapa i rasklapa na svakom nastupu. Na uživo nastupima jednostavni zvuci gitare, trube ili mikrofona prolaze kroz čitav orkestar pedala i semplera. Vrisak iz publike, pesme u usponu, slučajni sporedni signali i drugi zvuci transformišu se u realnom vremenu, pretvarajući delikatnu pop-psiheodeliju u frenetičnu žurku kojom publika sama vlada.

Avanturistički saksofonista i improvizator Sergei Khramtchevich otkriva svoju ličnost.

Čarobnjak na saksofonu, Sergei Khramtchevich, verovatno je najzauzetiji instrumentalista na nezavisnoj muzičkoj sceni Rusije - čak i nakon što je stigao u Beograd. Ostavio je svoj prepoznatljivi pečat na gomili albuma - od eksperimentalnog roka do postmodernističkih interpretacija ruskih šansona. Međutim, sa svojim najnovijim albumom Five Colours of Experience, Sergej pravi pauzu od saradnji i dublje uranja u svet svojih najintimnijih osećanja i ličnih meditacija.
Kroz pet kompozicija, on nas vodi na rolerkoster emocija - sirova anksioznost „Žute”, preteću opasnost „Sive”, usamljenost i unutrašnju prazninu „Crne”, katarzičnu nepredvidljivost tekstura u „Narandžastoj” i osećaj nade u „Zelenoj”. Sergej dozvoljava svom saksofonu da govori čistim jezikom svog srca i vodi nas na putovanje ispunjeno divljim melodijama, oštrim tonovima i avanturističkim duhom improvizacije.

Džez vizionari koji će vas odvesti u drugu galaksiju.

Šta dobijete kada spojite vijugave linije saksofona, neobične elektronske efekte, i bubnjeve čiji zvuk ide od hipnotičnog do frenetičnog? Najbolji odgovor na ovo pitanje je futuristički džez grupe DYW. Članovi benda se ne boje istraživanja stilski raznolikih teritorija, te se podjednako dobro snalaze u džez roku, sofisticiranom avangardnom džezu i meditativnom minimalizmu.
DYW crpi inspiraciju iz kosmogoničke filozofije Sun Ra-a, kao i iz neumoljive vizije Shabake Hutchings-a. Nastupi benda su uspoređivani s intergalaktičkim ekspedicijama, naučnim eksperimentima, pa čak i šamanskim putovanjima. Ovog puta će se DYW-u pridružiti bubnjar eksperimentalne džez grupe Džezbollah, čiji pristup kombinuje dubinu, strast i humor.

Alhemičar zvuka koji besprekorno spaja outsider elektroniku i atmosferični bas u pulsirajuću tehno odiseju

SAUD je papa snare SUTRA ekipe koja je u Beogradu ugostila neka od imena kao što su Batu, Aisha Devi, Abadir, Aya, Lee Gamble, Minor Science, Aquarian, Peder Mannerfelt, i druge.
Pripremite se da budete hipnotisani SAUD-ovim transcendentnim DJ setom, u kojem se različiti zvučni svetovi sudaraju u očaravajućem spoju. Crpeći inspiraciju iz intrigantnog univerzuma outsider elektronike koju možete pronaći na Nyege Nyege kasetama, on je kombinuje s atmosferskom bas produkcijom koja podseća na Skee Mask, stvarajući uzbudljivo zvučno putovanje. SAUD odvažno i bez napora dolazi do neverovatnih brzina sa Atrice, istovremeno održavajući uzvišeni sjaj koji ispunjava vazduh satima. Pripremite se za vrtlog eklektičnih tehno vibracija, gde se prepliću pulsirajući ritmovi i eterične teksture.

Duboko uronjen u svoju umetnost, SAUD je lutao daleko i široko, ostavljajući zvučne tragove širom planete. Od živahnih ulica Nju Jorka do lavirintskih uličica Berlina, od mirnih krajolika Belgije do osunčanih obala Italije, njegove melodije su oduševile mnoge. Neodoljivi ritam njegovog zvuka se proširio čitavim Balkanom, i danas su SAUD-ovi zvučni šapati sastavni deo balkanskog muzičkog tkiva.
SAUD vas čeka na Fields RS. Imajte na umu da se neočekivano očekuje.

Dub muzika koja ostaje verna originalnom zvuku južnog Londona, uz izraženu balkansku notu.

Osnovana 2019. godine, beogradska dub grupa Headhop je prvobitno funkcionisala kao trio: Miloš Radičević, poznat kao Lil Taty, bio je zadužen za elektronske instrumente i produkciju, Danilo Ristić je svirao bas, a Miloš Stevanović, na beogradskoj sceni poznat kao Lavan, svirao je trombon. 2022. godine, tim je izdao svoj prvobitni EP sa pet pesama pod nazivom Return to Soho, kao i video za singl Jawbreaker. Stevanović u to vreme napušta grupu, a Headhop nastavlja kao duo.

Muzika Headhop-a se može opisati kao dub koji je veran originalnom zvuku južnog Londona (onom koji je nekada proslavio taj žanr), dok se kroz zvuk provlače i elementi lokalne kulture. Dvojac koristi semplovanje i trombon na način koji verno oslikava zvuk beogradskih ulica.

Radičević i Ristić trenutno rade na izdavanju duplog singla, a takođe planiraju da predstave svoj album prvenac već u junu ove godine. Tokom uživo nastupa im se na sceni pridružuje gitarista Relja Popović, koji čini da Headhop zvuči još psihodeličnije i nadrealnije.

Industrijski sint pop i krautrok kao alternativa za tehno dance floor.

Nazvan po berlinskoj četvrti i duboko uronjen u nemački vajb, Marzahn je zajednički projekat Pavela Pakhomova i Nine Frolove. Dvojac kombinuje zarazni new beat sa sirovim industrijskim sint popom i pojačava ga moćnim zvukom EBM-a i kompulsivnim ritmom krautroka. Dok izvodi pesme na nepostojećem dijalektu nemačkog jezika, Pavel svojim monotonim i distanciranim stilom pevanja stvara posebnu atmosferu.
Muzika Marzahn-a se fokusira na snažne perkusije i sintetički zvuk klavijatura, i pritom je geografski neodređena: reference na Berlin koegzistiraju sa aluzijama na takozvani New York noise, muzički pokret koji nastao u Americi krajem sedamdesetih godina. Novinari se ne ustručavaju da porede Marzahnovu muziku sa zvukom Šefilda iz 1978. godine. Da citiramo strastvenu recenziju Kaija Trefora (Cai Trefor) za Gigwise: „Mešanjem tvrdih semplovanih ritmova sa prljavim zvukom sintisajzera i ubitačnim perkusijama, dobija se izobličena diskoteka za autsajdere, gde bas grize i struji telima prisutnih.”

Ženja Gorbunov je u proteklih deset godina učestvovao na velikom broju projekata, uključujući ГШ, Interchain, NRKTK i Stoned Boys. Vremenom, Gorbunovljeva suptilna muzička ironija i konceptualni pristup pretvorili su se u prepoznatljiv individualni stil, koji je kasnije doveo do vrhunca u svom solo projektu, Inturist.

Za jedan od svojih nastupa, Inturist je pripremio muzičku podlogu za celu fudbalsku utakmicu, 2 seta od po 45 minuta. Drugi put je nastupao iz fotelje, dok je publika igrala na praznoj bini. Kada svira na velikim muzičkim festivalima, Gorbunov obično izvodi hack-and-slash gitarski šou sa proširenom postavom koja uključuje saksofonistu Sergeja Hramceviča, basistu Dimu Midborna i bubnjara Viktora Glazunova. Po običaju niko, pa čak ni sami muzičari, ne znaju ko će kog dana izaći na scenu.

Što se tiče žanrovskih preferencija, Inturist ima sklonost ka veselom, improvizovanom stilu, new wave-u i no wave-u, uz mrvicu tropical roka da začini stvari. Gorbunov uvek peva o stvarima koje su mu najvažnije, bilo da se radi o idejama za razvoj globalne ekonomije, bliskom prijatelju svog oca, ili o osobi koja samo što nije stigla.

Muzički portret Varšave jednog od najinventivnijih poljskih kompozitora i producenata svoje generacije.
Rođen u Poznanu, sa trenutnom adresom u Varšavi, multi-instrumentalista Vaclav Zimpel (Wacław Zimpel) uživa u pomeranju granica tradicionalnih muzičkih formi. Neprestano istražuje nove vidove komunikacije sa slušaocima i stalno obnavlja sopstveni muzički izraz. Upravo iz tog razloga, njegova diskografija obuhvata solo izdanja, ali i saradnje sa drugim umetnicima u različitim žanrovima: od džeza do minimalizma, od elektronike do folklora.
Zimpelova muzička erudicija i beskrajna radoznalost dolazi do izražaja u njegovom izboru instrumenata: počeo je sa klasičnim klarinetom, a i dan-danas koristi alt-klarinet kao svoj glavni instrument. Ipak, kako je vreme oticalo, Zimpel se sve manje pronalazio u akademskom pristupu muzici, te je odlučio da se posveti razvijanju novih načina za postizanje željenog zvuka – bilo da se radi o laoskoj keni, oscilatorima, sekvencerima, kasetofonima, ili filterima koji pružaju neophodne elektronske efekte.
Objavljen u martu 2023, Zimpelov najnoviji album Train Spotter sumira puno godina kreativnog istraživanja. Posvećena Varšavi, muzika sa albuma inspirisana je umetinkovim impresijama o prošlogodišnjim dešavanjima: iscrpljenost izazvana pandemijom, praćena talasima demonstracija za ljudska prava u Poljskoj i prijemom ukrajinskih izbeglica.
Zvuk tramvaja u prolazu, buka sa pokretne trake za prtljag, udaranje košarkaških lopti u gradskom parku – Zimpel ističe i oponaša zvukove koji ispunjavaju savremeni grad koristeći diktafone, lupere i sintisajzere. Rezultirajući album predstavlja pokušaj detektovanja zvučnog pejzaža Varšave, grada koji je suočen sa sopstvenom dramom koja se odvija naspram globalnih događaja. Njegovim rečima, ovaj album govori o izuzetnoj ljudskoj solidarnosti: ljudi su spremni da pomognu jedni drugima i drže se zajedno uprkos različitim političkim uverenjima.

Melanholična, misteriozna predstava u sedefastim nijansama, uokvirena dub tehno i IDM zvukom

Mirabela Kirvanova, poznata kao Ishome, rođena je u Nakhodki, gradu na Dalekom istoku Rusije, odakle je upila maglovit duh regiona. Njena muzika prožeta je dubokim ritmovima dub tehna i senuzualnim uzorcima njenog vokala, koji su isprepletani sa rečima i frazama na izmišljenom, ali intuitivnom jeziku.

Svet koji stvara kroz svoju muziku je lako vizualizovati, a naslovi pesama navode slušaoce da oblikuju sopstvene slike u svom umu. Mitološki i bajkoviti likovi kao što su Ken Tavr i jež u magli, Adam i Eva, Tetra i Dark March, postaju meštani audiovizuelne sage koju Ishome pažljivo manifestuje tokom svojih performansa.

Prvi talas popularnosti Ishome je doživela sa pesmom Confession, koja je stekla veliki broj fanova i postala njen zaštitni znak. Nakon toga, njene pesme su oživele i privukle milione strimova, a Nina Kravic je pozvala da se pridruži njenoj izdavačkoj kući TRIP.